حضرت‏ امير المؤمنين عليه السّلام

اين زيارت به روايت كسى است كه امام زمان(عج)را در بيدارى مشاهده كرده بود در حالى كه آن حضرت‏ امير المؤمنين عليه السّلام را در روز يكشنبه كه روز آن حضرت است با اين عبارات زيارت مى‏كرد:
السَّلامُ عَلَى الشَّجَرَةِ النَّبَوِيَّةِ وَ الدَّوْحَةِ الْهَاشِمِيَّةِ الْمُضِيئَةِ الْمُثْمِرَةِ بِالنُّبُوَّةِ الْمُونِقَةِ [الْمُونِعَةِ] بِالْإِمَامَةِ وَ عَلَى ضَجِيعَيْكَ آدَمَ وَ نُوحٍ عَلَيْهِمَا السَّلامُ السَّلامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِكَ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ السَّلامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى الْمَلائِكَةِ الْمُحْدِقِينَ بِكَ وَ الْحَافِّينَ بِقَبْرِكَ يَا مَوْلايَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ هَذَا يَوْمُ الْأَحَدِ وَ هُوَ يَوْمُكَ وَ بِاسْمِكَ وَ أَنَا ضَيْفُكَ فِيهِ وَ جَارُكَ فَأَضِفْنِي يَا مَوْلايَ وَ أَجِرْنِي فَإِنَّكَ كَرِيمٌ تُحِبُّ الضِّيَافَةَ وَ مَأْمُورٌ بِالْإِجَارَةِ فَافْعَلْ مَا رَغِبْتُ إِلَيْكَ فِيهِ وَ رَجَوْتُهُ مِنْكَ بِمَنْزِلَتِكَ وَ آلِ بَيْتِكَ عِنْدَ اللَّهِ وَ مَنْزِلَتِهِ عِنْدَكُمْ وَ بِحَقِّ ابْنِ عَمِّكَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ وَ عَلَيْهِمْ [عَلَيْكُمْ‏] أَجْمَعِينَ.

سلام بر شجره نبوت،و درخت تنومند هاشمى،درخت تابان و بارور به بركت نبوّت و خرّم و سرسبز به حرمت امامت،و بر دو آرميده در كنارت آدم و نوح(درود بر آنها باد).سلام بر تو و بر اهل بيت‏ پاك و پاكيزه‏ات،سلام بر تو و بر فرشتگان حلقه‏زننده بر دورت و گرد آمده بر قبرت، اى مولاى من اى امير مؤمنان،امروز روز يكشنبه و روز تو و به نام توست و من در اين روز ميهمان‏ و پناهنده به توام،ايى مولاى من از من پذيرايى كن و مرا پناه ده،چه همانا تو كريمى و مهمان‏نوازى را دوست مى‏دارى و از سوى‏ خدا مأمور به پناه دادنى،پس برآور خواهشى را كه براى آن در اين روز بسوى تو ميل نمودم و آن را از تو اميد دارم،به حق مقام والاى خود و جايگاه بنلد اهل بيتت نزد خدا و مقام خدا نزد شما،و بحق پسر عمويت رسول خدا كه خدا بر او و خاندانش همه و همه درود و سلام فرستد.

اربعين حسيني و اسراي كربلا

بيستم ماه صفر در تاريخ، به عنوان اربعين حسيني مشهور شده است. در برخي از روايات به بزرگداشت اين روز اشاره شده است. در حديثي از امام حسن عسكري زيارت اربعين به عنوان يكي از نشانه‌هاي مؤمن شمرده شده است «اربعين» در منابع، بيشتر به دو رويداد اشاره دارد:
-   روز مراجعت اسراي كربلا از شام به مدينه؛
-   روزي كه جابر بن عبدالله انصاري به زيارت قبر امام حسين(ع) مشرف شد.
  اما در اينكه در اين روز اسراي كربلا به كربلا رسيده باشند، ترديدي جدي وجود دارد.
  شيخ مفيد در «مسار الشيعه» آورده است:
 «روز اربعين، روزي است كه اهل بيت امام حسين(ع)، از شام به سوي مدينه مراجعت كردند و نيز روزي است كه جابر بن عبدالله براي زيارت امام حسين(ع) وارد كربلا شد».
 
  شيخ طوسي در «مصباح المتهجّد»و ابن اعثم در الفتوح نيز همين مطلب را ذكر كرده‌اند. ميرزا حسين نوري مي‌نويسد:
«از عبارت شيخ مفيد و شيخ طوسي استفاده مي‌شود كه روز اربعين روزي است كه اسرار از شام به مقصد مدينه خارج شدند. نه آنكه در آن روز به مدينه رسيدند. »
 
در اين ميان سيد بن طاوس در «لهوف»، اربعين را روز بازگشت اسرا از شام به كربلا ذكر كرده است. ايشان مي‌نويسد:
 «وقتي اسراي كربلا از شام به طرف عراق بازگشتند به راهنماي كاروان گفتند: ما را به كربلا ببر. بنابراين آن‌ها به محل شهادت امام حسين(ع) آمدند. سپس در آنجا به اقامه عزا و گریه و زاری برای اباعبدالله پرداختند ...»
 
  ابن نما حلي نيز روز اربعين را روز بازگشت اسرا از شام به كربلا و ملاقات آن‌ها با جابر و عده‌اي از بني هاشم ذكر كرده است. ميرزا حسين نوري پس از از نقل قول سيد بن طاوس به نقد آن پرداخته است.
  رسول جعفريان مي‌نويسد:
«شيخ مفيد در ارشاد، ابومخنّف در مقتل الحسين، بلاذري در انساب الاشراف، دينوري در اخبار الطوال و أبن سعد در الطبقات الكبري، اشاره‌اي به بازگشت اسرا به كربلا نكرده‌اند».
 
  شيخ عباس قمي هم داستان آمدن اسراي كربلا را در اربعين از شام به كربلا بسيار بعيد مي‌داند
  محمدابراهيم آيتي و شهيد مطهري (ره) نيز آمدن اسراي كربلا را در روز اربعين به كربلا، انكار كرده‌اند. شهيد مطهري مي‌نويسد:
«جز در كتاب لهوف كه آن هم نويسنده‌اش در كتاب‌هاي ديگرش آن را تكذيب كرده و لااقل تأكيد نكرده، در هيچ كتاب ديگري چنين چيزي نيست و هيچ دليل عقلي هم اين را تأييد نمي‌كند».
 
  امّا در خصوص ورود جابر بن عبدالله انصاري در روز اربعين سال 61 هجري به كربلا، به نظر مي‌رسد بين منابع تاريخي چندان اختلافي نباشد. شيخ طوسي مي‌نويسد:
«روز اربعين روزي است كه جابر بن عبدالله انصاري صحابي رسول خدا(ص) از مدينه براي زيارت قبر امام حسين(ع) به كربلا آمد و او اولين زائري بود كه قبر شريف آن حضرت را زيارت كرد».
 
  مرحوم آيتي مي‌نويسد:
«جابر بيستم ماه صفر، درست چهل روز بعد از شهادت امام وارد كربلا شد و سنت زيارت اربعين امام به دست او تأسيس گرديد».
  فردي كه به همراه جابر در اين روز به كربلا آمده «عطيه بن سعد بن جناده عوفي كوفي» است. آيتي، در خصوصي شخصيت وي مي‌نويسد:
«بسيار شده است كه از روي ناداني و بي‌اطلاعي وي را غلام جابر گفته‌اند، در حالي كه او يكي از بزرگترين دانشمندان و مفسران اسلامي است. وي از بزرگان تابعين و از شاگردان عبدالله بن عباس مي‌باشد. و تفسيري در پنج مجلّد بر قرآن مجيد نوشته و از راويان حديث محسوب مي‌شود».
  در كتاب بشادة المصطفي آمده است:
عطيه عوفي مي‌گويد، به همراه جابر بن عبدالله انصاري به منظور زيارت قبر امام حسين(ع) وارد كربلا شديم. جابر نزديك شريعه فرات رفت. غسل كرد و لباس‌هاي نيكو پوشيد ... سپس به طرف قبر مطهر حركت كرديم. جابر هيچ قدمي را بر نمي‌داشت، الا اينكه ذكر خدا مي‌گفت. تا به نزديك قبر رسيديم. سپس به من گفت مرا به قبر برسان.
  من دست او را روي قبر گذاشتم. جابر روي قبر افتاد و غش كرد. سپس من مقداري آب روي صورتش پاشيدم وقتي به هوش آمد سه بار گفت: يا حسين. سپس گفت: اي حسين چرا جواب مرا نمي‌دهي؟! سپس به خودش گفت: چگونه مي‌تواني جواب دهي در حالي كه رگ هاي گلوي تو را بريده‌اند و بين سر و بدنت جدايي افتاده است. شهادت مي‌دهم كه تو فرزند خاتم النبين و سيد المؤمنين ... و پنجمين فرد از " اصحاب کساء " هستي ...درود و سلام و رضوان الهي بر تو باد. سپس به اطراف قبر امام حسين(ع) حركت كرد و گفت: السلام عليكم ايتها الارواح التي حلت بفناء الحسين ... اشهد انكم اقمتم الصلاة و آتيتم الزكاة و امرتم بالمعروف و نهيتم عن المنكر...»[
  به نظر مي‌رسد روز اربعين روزي است كه اهل بيت امام حسين(ع) از شام به قصد مدينه حركت كرده‌اند. به جز «لهوف» كه جريان ورود اهل بيت امام حسين(ع) را در اين روز به كربلا نقل كرده، و البته در كتاب‌هاي ديگرش هم آن را تائيد نكرده است، در منابع دست اول مطلبي در خصوص ورود اسراي كربلا در روز اربعين به كربلا وجود ندارد.

نــون و قلـــم نبیست و ما یسترون حسین
طـاق فلـــک علیست به عالم ستون حسین
قلب حیـــات حضرت زهراست خون حسین
هستی تمـام ظــاهـر و ما فی البطون حسین
بــــا یک قیامـــت است هُـمُ القالبون حسین
در ایـن قیـــــام نقطــــه پرگــار زینب است

تقدیم به فاطمه صغیر

گریه کرده ام بی تو خیلی من

شمر بی حیا زد سیلی ب من

شیشه ی قلب منو زدن به الماس

باز پچیده تو دلم بوی گل یاس

پس کجا مونده عموم حضرت عباس

پیکر پاک شهید گودرزی در استان فارس تشییع شد + تصاویر

در تاریخ 22 آذر ماه سال جاری بر اثر درگیری ماموران انتظامی شهرستان لارستان با اشرار مسلح، یکی از کارکنان جان برکف انتظامی استان فارس، به نام ستوان یکم "حسن گودرزی" به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

وی با بیان اینکه شهدا راهشان تا ابد ادامه دارد، افزود: پیکر پاک و مطهر این شهید راه امنیت شهروندان و مبارزه با مخلان نظم و امنیت، ابتدا روز شنبه از شهرستان لار با حضور پر شور مردم تشییع و سپس برای خاکسپاری به زادگاهش شهر "خشت" کازرون منتقل شد.

جانشین فرمانده انتظامی استان فارس اذعان داشت: سال‌هاست که شاهد شهادت ماموران خدوم و جان بر کف نیروی انتظامی در کشور هستیم و شهادت آن‌ها نه‌تنها روحیه دیگر کارکنان ناجا را تضعیف نمی‌کند، بلکه بر عزم و اراده کارکنان ناجا برای مقابله با شرارت‌ها و توطئه‌ها می‌افزاید.

شکری‌پور ادامه داد: از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، افراد زیادی در راه دفاع از خاک و ارزش‌های نظام، جان خود را فدا کردند و امروز نیز سربازان انقلاب در راه دفاع از مرزها و امنیت در کشور جانفشانی می‌کنند.

وی در پایان تصریح کرد: قرار است پیکر پاک این شهید والا مقام، ساعت 14 روز دوشنبه 25 آذر ماه از میدان "امام حسین" (ع) شهرستان کازرون به طرف "امام‌زاده علی" شهر "خشت" تشییع و در آن مکان، به خاک سپرده شود.

با سپاس ازپایگاه اطلاع رسانی خشت

• میکنم هر روز  و شب این زمزمه 

• خانه ات آباد  یابن الفاطمه(س)

دل‌ها ز شرار غم کباب است
بر چرخ صدای «آب آب» است
در دست سکینه جـام خـالی
خجلت زده از علی رباب است
مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان

پیـراهن آسمـان سیــاه است
گردون همه غرق دود آه است
زهــرا بــه کنار نعش عباس
زینب بــه کنــار قتلگاه است
مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان

ای ناله‌ غربتت به گوشم
ای بـار مصیبتت به دوشم
آغــاز محــرّمت رسیده
بــاید ز غمت سیه بپوشم
مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان

داغ تـو نمی‌شود فرامـوش
دل با غم تو بوَد هم آغوش در بـاغ جنـان ز مـاتم تو
زهرا و علی بود سیه پوش
مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان

بیانات رهبر انقلاب در مورد حضرت زهرا (س)...

کوثر تمام نشدنی است
فیوضات فاطمه‌ زهرا (سلام‌اللَّه‌ علی‌ها)، به مجموعه‌ کوچکى که در مقابل مجموعه‌ انسانیت، جمع محدودى به حساب مى‌آید، منحصر نمى‌شود.
به گزارش برنا برکت وجود انقلاب اسلامی، امام راحل و مجاهدت شهیدان موجب شد تا حقیقت اسلام در ایران زنده شود و حوادث عظیم تاریخ اسلام و عاشورا در دل مردم جایگاه رفیعی پیدا کند. یکی از این برکت‌ها، برگزاری مراسم عزاداری دخت گرامی پیامبر اعظم (ص) حضرت فاطمه زهرا (س) به صورت مردمی و خودجوش و ناگذاری دو دهه فاطمیه (س) بوده است. به همین جهت سخنان رهبر فرزانه انقلاب اسلامی درباره عظمت و بزرگی سرور زنان عالم، حضرت فاطمه زهرا (س) را می‌توانید در ادامه بخوانید.
بشریت یکجا مرهون فاطمه‌ى زهرا (س)
فیوضات فاطمه‌ى زهرا (سلام‌اللَّه‌ علی‌ها)، به مجموعه‌ى کوچکى که در مقابل مجموعه‌ى انسانیت، جمع محدودى به حساب مى‌آید، منحصر نمى‌شود. اگر با یک دید واقع‌بین و منطقى نگاه کنیم، بشریت یکجا مرهون فاطمه‌ى زهرا (سلام‌اللَّه‌ علی‌ها) است - و این گزاف نیست؛ حقیقتى است - همچنان که بشریت مرهون اسلام، مرهون قرآن، مرهون تعلیمات انبیا و پیامبر خاتم (صلّى‌اللَّه‌ علیه و آله‌ و سلّم) است. در همیشه‌ى تاریخ این‌طور بوده، امروز هم همین‌طور است و روزبه‌روز نور اسلام و معنویت فاطمه‌ى زهرا (سلام‌اللَّه‌ علی‌ها) آشکار‌تر خواهد شد و بشریت آن را لمس خواهد کرد.
برادران عزیز! آنچه ما وظیفه داریم، این است که خود را شایسته‌ى انتساب به آن خاندان کنیم. البته منتسب بودن به خاندان رسالت و از جمله‌ى وابستگان آن‌ها و معروفین به ولایت آن‌ها بودن، دشوار است. در زیارت مى‌خوانیم که ما معروفین به دوستى و محبت شما هستیم؛ این وظیفه‌ى مضاعفى را بر دوش ما مى‌گذارد (۱).
معنای ناگشوده ذهن بشر
در باب‌ فاطمه‌ی‌ زهرا (سلام‌الله‌ علی‌ها) است‌. برای‌ انسانهای‌ کوچکی‌ مثل‌ من‌، خیلی‌ دشوار است که‌ بخواهند ـ ولو از دور ـ درباره‌ی‌ آن‌ عظمت‌ سخن‌ بگویند. ما یک‌ چیز و یک‌ خیال‌ و یک‌ تصویر و یک‌ نقش‌ در ذهنمان‌ می‌گذرانیم‌. این‌ کجا، و واقعیت‌ها و حقیقت‌ها ـ که‌ بسی‌ عظیم‌تر از ذهن‌ ماست‌ ـ کجا؟ واقعا دختر پیامبر (ص‌)، معمای‌ ناگشوده‌ی‌ ذهن‌ بشر و معارف‌ بشری‌ است‌. همه‌ی‌ انسان‌ها را یک‌ طرف‌ بگذارید، اولیا را هم‌ در طرف‌ دیگر بگذارید. با این‌که‌ تعداد اولیا کم‌ است‌، اما وزنه‌ی‌ آن‌ها از همه‌ی‌ بشریت‌ سنگین‌تر است‌. اگر ملاک‌ وزانت‌ و عظمت‌ را معرفت‌ و آگاهی‌ از حقیقت‌ عالم‌ و نزدیکی‌ به‌ خدا ـ یعنی‌ سرچشمه‌ی‌ همه‌ی‌ وجود‌ها ـ بدانیم‌، یکی‌ از اولیای‌ خدا، از ماسوای‌ همه‌ی‌ اولیا و از همه‌ی‌ وجود منهای‌ اولیا، عظیم‌تر و وزین‌تر و باشکوه‌تر است‌.
وقتی‌ به‌ صف‌ اولیا و عبادالله‌الصالحین‌ نگاه‌ می‌کنید، قله‌هایی‌ وجود دارد که‌ نسبت‌ آن‌ قله‌ها به‌ بقیه‌ی‌ انسانهای‌ بزرگ‌ عالم‌ معنا، یک‌ نسبت‌ غیرقابل‌ تصور و فوق‌العاده‌ عظیمی‌ است‌. اختلاف‌، اختلاف‌ فاحشی‌ است‌. این‌ قله‌ها، همان‌ کسانی‌ هستند که‌ در تاریخ‌ نبوت‌ها هم‌ هرجا شما چشم‌ بدوزید، از هر طرف‌ آن‌ها را می‌بینید; مثل‌ انبیای‌ اولوالعزم‌ و بزرگانی‌ از این‌ دست‌ و در این‌ حد. اما در مجموعه‌ی‌ این‌ عظمت‌ها و شکوه‌ها و در بین‌ این‌ برجسته‌ترین‌ها که‌ ذکرشان‌ برای‌ ما فقط لقلقه‌ی‌ لسان‌ است‌ و امثال‌ من‌، دل‌ و روح‌ و جانشان‌، بسیار کوچک‌تر و خرد‌تر و حقیر‌تر از آن‌ است‌ که‌ بخواهند این‌ معنویت‌ها را درک‌ کنند و همین‌طور از دور تصویری‌ در ذهنشان‌ دارند و آن‌ را بر زبان‌ می‌آورند ـ که‌ باز این‌ تصویر هم‌، از کلمات‌ خودشان‌ است‌ چند نمونه‌ی‌ بسیار نادر وجود دارد که‌ از حد توصیف‌ و بیان‌ بالاترند و یکی‌ از این‌ها، فاطمه‌ی‌ زهرا (سلام‌الله‌ علی‌ها) است‌. فقط با پیامبر و با امیرالمؤمنین‌ می‌شود او را مقایسه‌ کرد (۲).
میدان امتحان
می‌دان، میدان امتحان است. میدان کارِ تصادفى نیست. میدان امتیاز دادنِ بیخودى نیست. خداى متعال بیخودى به کسى امتیاز نمى‏دهد. این جوهر، این اراده قوى، این عزم راسخ، این گذشت و فداکارى در فاطمه زهرا (س) کار را به آن‏جا مى‏رساند که او سنگ الماسى مى‏شود که همه این چرخ‌ها بر روى آن مى‏چرخد. دشوار‌ترین چرخ‌ها را باید بر روى سخت‏‌ترین پایه‏‌ها و قاعده‏‌ها بچرخانند. این چرخ عظیم تاریخ اسلام و امتحانهاى دشوار، در‌‌ همان دوران کوتاه، بر روى دوش فاطمه زهرا (سلام‏اللَّه‏علی‌ها) بود. خدا او را انتخاب کرد و او توانست بشریّت را نجات دهد. فاطمه زهرا (سلام‏اللَّه‏علی‌ها) فرشته نجات انسان‌ها در طول تاریخ است. براى همین هم هست که ائمّه (علیهم‏السّلام) این‏قدر براى آن بزرگوار تکریم و حرمت قائلند و نسبت به او اظهار خشوع مى‏کنند. هیچ مقامى از این بالا‌تر وجود دارد؟ (۳)
کوثر تمام نشدنی است
بیشترین سنی که برای فاطمه‏ی زهرا (سلام‏الله‏علی‌ها) طبق تواریخ مختلف گفته می‌‏شود، از هجده سال است تا بیست‏ودو سال. از آن تکریمی که امیرالمؤمنین برای ایشان قائل است، و از آن تکریمی که در روایات و کلمات همه‏ی ائمه (علیهم‏السّلام) درباره‏ی فاطمه‏ی زهرا (سلام‏الله‏علی‌ها) آمده، انسان می‌‏فهمد که چه عظمت و شیفتگی‏یی در کلمات ائمه نسبت به فاطمه‏ی زهرا موج می‌‏زند. هر یک از ائمه شط خروشانی هستند که فضای معرفت و استعدادهای بشری را سیراب و بارور کرده‏اند و همه‏ی این جویبار‌ها از این چشمه سرازیر می‌‏شوند؛ چشمه‏ی جوشان فاطمه‏ی زهرا (سلام‏الله‏علی‌ها). روایات صادقین (علیهم‏السّلام)، عظمت حضرت رضا و موسی‏بن‏جعفر و ائمه‏ی بعدی، مقام والای حضرت بقیّةالله (ارواحنا فداه)، همه جویبارهای آن کوثرند؛ آن کوثر تمام نشدنی، آن چشمه‏ی جوشان؛ برکات فاطمه‏ی زهرا اینهاست (۴).
سرور همه زنان عالم
اگر شخصیت فاطمه زهرا سلام‏اللَّه علی‌ها براى ذهنهاى ساده و چشمهاى نزدیک‏بین ما آشکار مى‏شد، ما هم تصدیق مى‏کردیم که فاطمه زهرا سلام‏اللَّه‏علی‌ها سرور همه زنان عالم است؛ بانویى که در سنین کم و در عمر کوتاه، به مقامات معنوى و علمى و معرفتى و به مرتبه‏اى برسد که برابر مرتبه انبیا و اولیاست. در واقع فاطمه زهرا فجر درخشانى است که از گریبان او، خورشید امامت و ولایت و نبوّت درخشیده است؛ آسمان بلند و رفیعى است که در آغوش آن، ستاره‏هاى فروزان ولایت قرار گرفته است. همه ائمّه علیهم‏السّلام براى مادر بزرگوار خود تکریم و تجلیلى قائل بودند که براى کمتر کسى این همه احترام و تجلیل را از آن بزرگواران مى‏شود دید (۵).