ماه رجب ماه سلوک و زدودن زنگارهاي شيطاني از آيينه دل است، ماه ولايت و برافروختن چراغ معرفت در شبستان وجود است، ماه رجب ماه اعتکاف است.
اعتکاف، فرصت مناسبي است تا انسان که در پيچ و خم هاي ماديات غرق شده، خود را بازيابد و از خدا بخواهد او را در راه راست ثابت قدم نگه دارد تا به درياي بي کران انس و مهر خداوند بپيوندد که سراسر مغفرت و رحمت است. در اعتکاف، بايد زمام دل و جان را به دست خدا سپرد و همه اعضا و جوارح را در حصار اراده حق به بند کشيد، به خويشتن پرداخت و معايب، کاستي ها و دردهاي خود را شناخت و در جست وجوي درمان بود، بايد نامه عمل را مرور کرد و به فکر تدارک و جبران فرصت هاي ازدست رفته بود. در اعتکاف، مي توان به مرگ انديشيد و خود را براي حضور در پيشگاه خداي مهربان آماده کرد.
در فضيلت اعتکاف همين بس که معادل طواف کعبه و همتاي رکوع و سجود است. چنان که خداي منّان در آيه 125، سوره بقره
مي فرمايد: و ما به ابراهيم و اسماعيل فرمان داديم که خانه مرا براي طواف کنندگان و معتکفان و رکوع کنندگان و سجده کنندگان از هرگونه آلودگي تطهير کنند"
سوره بقره، آيه 125
آري اعتکاف ميثاقي ست دوباره، عهدي ست صدباره و نگاهي ست يک باره به عمق ناپيداي عشق. سه روز خود را براي او مخلص کردن، عشق را در سحر معنا کردن و روزه را آغاز وصال دانستن. اعتکاف، حج کوچکي است در دل، عمره بزرگي است در نفس، قربانگاه زيبائي است در قلب.سه شب بيداري از سوز عشق و بيزاري از دنيا و خود را در زمزم معرفت شستشو دادن.
پيامبر صلي‌الله عليه و آله مي فرمايند :
معتکف معتکف الذُّنوبَ ويُجرى لَهُ مِنَ الأجرِ كَأجرِ عامِلِ الحَسَناتِ کل‌ها
معتكف همه گناهان را در بند مىكند. مانند كسى كه همه خوبىها را انجام داده است به او پاداش داده مىشود.[1]
از نيايش هاي زيباي امام علي(ع):
خدايا از من در گذر آنچه را از من بدان داناترى و اگر بار ديگر به آن باز گردم تو نيز به بخشايش باز گرد.
خدايا آنچه از اعمال نيكو كه تصميم گرفتم و انجام ندادم ببخشاى.
خدايا ببخشاى آنچه را كه با زبان به تو نزديك شدم ولى با قلب آن را ترك كردم.
خدايا ببخشاى نگاه هاى اشارت آميز و سخنان بى فايده و خواسته هاى بى مورد دل و لغزش هاى زبان.
خطبه 78 نهج البلاغه
التماس دعا
